گزارش بازدید از بنیاد برکت (وابسته به ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره))
دوشنبه صبح، 17 ام اسفند 94، حدود ساعت 9:30 بود که با جمعی از دوستان راهی بازدید از بنیاد برکت شدیم.
تصورم قبل از بازدید از بنیاد برکت با یک سری مباحثی که در اینترنت از ستاد اجرایی فرمان امام و بنیاد برکت خوانده بودم، گره خورده بود. تاکید شدید سایت‌های غیر خودی بر روی مصادره کردن‌های نابجای اموال، خارج بودن این مجموعه‌ها از بازرسی توسط سازمان بازرسی کل کشور، معافیت مالیاتی و هزار و یک شبهه‌ی دیگر، تمام آن چیزهایی بود که ذهن شخصی را که می‌خواست از طریق فضای سایبر با ستاد اجرای فرمان امام آشنا شود، پر می‌کرد. ( البته در پایان بازدید وقتی به این گزاره ها فکر می کردم، هم خنده ام می گرفت و هم گریه. خنده از بی پایه بودن آنها و گریه از اینکه چگونه با دروغ پردازی این بنیاد و ستاد در بین جمعی از مردم دارای وجه منفی گشته اند.)
خلاصه از مقابل ستاد تا رسیدن به درب ورودی بنیاد، داخل ون، همه‌اش به این مباحث می‌اندیشیدم و داشتم تصور می‌کردم که با چه مجموعه‌ای قرار است روبرو شوم. اما با گذر از اتوبان امام علی (ع) به ورودی بنیاد رسیدیم؛ دو طرف ورودی را درخت‌های پر شکوفه‌ای پر کرده بود. از این ورودی با صفا داستان شروع شد. کمی که جلوتر رفتیم، چیزی را دیدم که اصلاً نمی‌شد با هیچ خیال پردازی هم به آن برسم. خندوانه... بله؛ سالن اجرای خندوانه و بنیاد برکت؛ البته اگر کمی صبر کنید ربط این دو را بهم خواهم گفت.
وارد سالن که شدیم با یک مجموعه دستاوردهایی مواجه شدیم که شرحش را خلاصه وار و برگرفته از توضیحات دکتر حشمت برایتان شرح خواهم داد:
بحث از مدرسه سازی های پرشمار بنیاد و هبه‌ی آن توسط حضرت آقا شروع شد، تا ساخت داروهای خاص... اما یکی از کارهای بسیار جالبشان، تدارک سیستمی برای خانه‌های بهداشت بود که بوسیله ی آن دستگاه و آموزش یک نیرو با سطح علمی نهایتاً دیپلم، می‌توان هرگونه معاینه‌ای را از بیمار انجام داد و بصورت بر خط، نتایج آن معاینه را برای پزشک فرستاد و داستان پزشکی در آن منطقه‌ی دور افتاده با هزار و یک گرفتاری و انتقال پزشک را حل کرد.
در بحث داروهای سرطانی و استراتژیک هم کارهای خوبی انجام شده بود. نمی‌دانم داستان تحریم و وارد نشدن مکفی شکر را یادتان هست یا نه؟ اما گویا یک سر آن قضیه هم در این نکته خوابیده بوده که شکر ماده اولیه‌ی سازنده‌ی بخشی از این داروهای سرطانی بوده که تحریم شده بودیم.
بعد از آن نوبت به تشریح ماجرای ساخت بیمارستان و شهرک صنعتیِ دارویی رسید که با همت بنیاد و با مشارکت اتریشی‌ها بنا شده بود، آن هم با تأییدیه‌ی دانشگاه معتبر اتریشی. جالب اینجا بود که تمام این امور مصادق یک کار اقتصادی درون زا و برونگرا بود. چرا که در کنار تعامل سازنده با مجموعه‌های خارجی، ماجرای انتقال دانش هم بطور بسیار مطلوبی به طرف ایرانی منتقل می‌شد. از رکوردها در کوتاهی زمان ساخت هم بگذریم که داستان‌ها دارد برای خودش.
در بخش بعدی روی نحوه‌ی عملکرد بنیاد در رسالت توانمند سازی اقتصادی بحث شد و دکتر حشمت گفتند که برای ما کار دشواری نیست که فی المثل با چهارهزار میلیاردمان وارد بورس شویم و چه ها که می‌توانیم بکنیم. اما از آنجا که رسالت توانمند سازی اقتصادی هدفمان است، می‌آییم و با صاحبان ایده و ابداع و اختراع و کارآفرینان، بصورت مشارکتی و بدون سود، سهیم می‌شویم و موجبات باروری طرح‌ها و ایده‌های اینان را فراهم می‌آوریم.
بخشی از نمایشگاه به تشریح آینده پژوهی در امر بیماری‌های آینده‌مان گذشت. جالب بود که اولین عامل مرگ و میر فجایع و بلایای طبیعی و تصادفات بود و عامل دوم! هم بیماری‌های روانی... بله، بیماری‌های روانی. حالا شاید درکش آسان شود که چرا بنیاد بدون هیچ خواسته‌ی مالی بساط برپایی خندوانه را فراهم کرد...
یک نکته‌ی بسیار مهم را هم خطاب به دانشجویان، پژوهشگران، نخبگان و این تیپ افراد بگویم که اگر طرح و ایده یا اختراع و ابداعی دارید، دفاتر ستاد اجرایی فرمان امام در استان‌های کشور برای این امر هم تسهیلات و شرایط خوبی را تدارک دیده‌اند؛ البته با توجه به اینکه می‌بایست طرح به خوبی تشریح و توجیه شود.
با همه‌ی این اقدامات با برکت بنیاد برکت، طرح «اندیکا و لالی» بیش از بقیه طرح‌ها مرا به سر ذوق و نشاط آورد؛ چرا که وقتی وضع اولیه‌ی آن منطقه از خوزستان را در تصاویر دیدم؛ دیدم مردمی بعد از گذشت 30 سال از اتقلاب غارنشین بودند و بدور از هرگونه عمران و آبادی در میان یک فضای بکر و ... می‌زیستند و بعد از شناسایی آن منطقه و اقدامات بنیاد واقعاً آن منطقه احیا شده بود؛ آن هم مطابق با فرهنگ خاصان منطقه.
حالا با این توضیحات اینجا کلیک کنید و از فیض بازدید مجازی از نمایشگاه مذکور بهره مند شوید.
در ضمن، برای دانشجویان حکمتی یا بسیج دانشجویی که خواهان بازدید از این نمایشگاه هستند، می‌توانم هماهنگی‌های لازم را انجام بدهم؛ چرا که این نمایشگاه برای بازدید عموم فعلاً تعبیه نشده است.
