بحمدالله دیروز مجالی چند ساعته برای مطالعه یافتم و دویست صفحه از کتاب «اعترافات یک جنایتکار اقتصادی» را مطالعه کردم. به نکات جالبی حین مطالعه برخوردم که شاید برایتان جالب بوده باشد.
نویسنده کتاب، آقای جان پرکینز، علی الظاهر کارشناس ارشد یک اَبَر شرکت تجاری به نام مِین است. اما فی الواقع NSA او را استعدادیابی و معرفی کرده و در مجموعه ای پوششی بکار گرفته است. ایشان مسوول تنظیم طرح های اقتصاد سنجی از طرف شرکت مِین، برای کشورهای در حال توسعه بوده است؛ بدین معنی که با ارائه ی تحلیل هایی، از یک طرف آن کشور درحال توسعه را مجاب می کرده طرح شرکتش موجب شکوفایی اقتصادی می شود و از طرف دیگر بانک ها و موسسات تامین مالی جهانی را برای اعطای وام های بسیار کلان در این پروژه ها مجاب می نموده است.
اسم منصبی که اینان داشتند EHM's بوده است.
Economic Hit Men
جنایتکاران اقتصادی
البته این اسم اصلا مرسوم نبوده است، بیانش. ولی خب خودشان می دانستند چه کاری دارند انجام می دهند؛ البته بعد از اینکه گزینششان به اتمام رسیده باشد!
این هم بخشی از کتاب:
«ساختن امپراطوری جهانی هدف غایی تلاش جنایتکاران اقتصادی است. ما گروهی زن و مرد نخبه هستیم که با بهره‌گیری از سازمان‌های مالی بین‌المللی شرایط را فراهم می‌کنیم که در آن سایر ملل مطیع اَبَرشرکت‌سالاری شوند. ابرشرکت‌سالاری مدیریت بانک‌های ما، اداره‌ی دولت ما و مدیریت شرکت‌ها را به عهده دارد. مشابه همتاهای ما در مافیا، جنایتکاران اقتصادی آدم‌های دست‌ودل بازی هستند. این دست‌ودل بازی در قالب وام برای ساختن پروژه‌های زیربنایی از قبیل نیروگاه‌های برق، بزرگ‌راه‌ها، بنادر، فرودگاه یا شهرک‌های صنعتی ظاهر می‌شود. شرط اعطای چنین وامی این است که ضرورتاً شرکت‌های مهندسی و ساختمانی ایالات متحده آمریکا این پروژها را بسازند. درواقع، بخش اعظم وام هیچ‌گاه از ایالات متحده خارج نمی‌شود بل‌که صرفاً از بانک‌های واشنگتن به حساب دفاتر مهندسی در نیویورک، بوستون یا سان‌فرانسیسکو انتقال می‌یابد.
به واقع تسهیلات اعطایی تقریباً بلافاصله به ابرشرکت‌های عضوِ ابرشرکت‌سالاری اعتباردهنده عودت داده می‌شود، لیکن از کشور وام‌گیرنده خواسته می‌شود که اصل و فرع وام را تمام و کمال بازپرداخت کند. جنایت‌کارِ اقتصادیِ کاملاً موفق کسی است که چنان وام کلانی را به کشوری به قبولاند که بدهکار بعد از چند سال، مجبور به نکول و عدم پرداخت اقساط گردد. وقتی این امر به وقوع می‌پیوندد، ما مثل مافیا تکه‌ای از گوشت کشور قربانی را مطالبه می‌کنیم. غالباً این مطالبات شامل یک یا چند مورد از موارد زیر است:
کنترل و در اختیارگرفتن حق رأی کشور بدهکار در سازمان ملل، ایجاد پایگاه‌های نظامی یا دست‌یابی به منابع ارزش‌مند طبیعی از قبیل نفت یا آب‌راه پاناما البته بدهکار همچنان بدهکار باقی می‌ماند. در چنین حالتی، یک کشور دیگر به جرگه‌ی امپراطوری جهانی افزوده شده است.»
پ ن:
نکول: خودداری کردن از پرداخت وجه حواله
