«برخورد با دشمنان با الگوی قرآنی «محاده» و «مشاقه
این کتاب تاریخی که در مدارس به خوردمان دادند را که یادتان هست؟
هست واقعا؟! عجب! من که انتظار نداشتم یادتان باشد، بس که مطالب بی فایده، کلی و بدون تحلیل در آن آمده است.
مثلا از هر کس بپرسید قرارداد ترکمانچای چه بوده، خواهد گفت یک قرار داد ننگین؛ اما اگر باز ازو بپرسید حالا کجایش ننگین بوده، احتمالا خواهد گفت همان جایی که ننگ دان ما را خدشه دار کرده است!
بگذریم از تفتیش عقاید تاریخی دوستان؛ اما برسیم به اوضاع فعلی، یعنی زمانه ای که در آن داریم تاریخ را می سازیم، نه اینکه تاریخ را بخوانیم. به قول یکی از علما، ما در قرآن در رابطه با دشمنان دو واژه داریم، «مشاقه» و «محاده». مشاقه برای دشمنان خارجی بکار می رود و محاده برای دشمنان داخلی. کمی از حال و هوای آیاتی که این دو واژه در آنها بکار رفته برایتان بگویم تا بتوانم حرفم را واضح تر منتقل کنم.
آیه ۵ سوره مبارکه مجادله می فرماید: «اِنَّ الَّذینَ یُحادّون الله وَ رَسُولَهُ کُبِتُوا کَما کُبِتَ الَّذینَ مِن قَبلهِم وَ قَد اَنزَلنا آیاتٍ بَیِّناتٍ وَ لِلکافِرینَ عَذابٌ مُهینٌ» به یقین، کسانی که با خدا و پیامبرش ستیزه می کنند، سرکوب خواهند شد، همان گونه که آنان که پیش از ایشان بودند سرکوب شدند و به راستی ما آیاتی روشن فرو فرستاده ایم و برای کافران عذابی خوار کننده خواهد بود.
آیه 13 سوره انفال هم می فرماید: «ذلک بانهم شاقوا الله و رسوله و من یشاقق الله و رسوله فان الله شدید العقاب» این کیفر کافران برای آن است که با خدا و رسول او سخت ضدّیت و مخالفت کردند و هر کس با خدا و رسول او راه شقاق و مخالفت پیماید (بترسد که) عقاب خدا بسیار سخت است.
از تفسیر و تحلیل این آیات می گذرم که با یک سرچ ساده، می توانید به آن برسید، اما کل حرف من در قالب این عکسی که در انتهای همین متن خواهم گذاشت، خواهد گنجید؛ فقط چند سوال طرح می کنم که پاسخش واگذار می شود به شما؛
الآن پیش کش شما، ولی آیندگان از داستان مسقط و توافقات آنجا دوست دارید چه برداشتی نسبت به موضع شما ملت اتخاذ کنند؟
اینقدر که ولایت تاکید کرد این مذاکرات ظرفیت فکری ملت را بالا می برد، ظرفیت فکری شما ملت بالا رفت؟
اصلا چرا انقلاب کردیم؟
در نهایت باید گفت اگر می خواهیم با لوس کردن خودمان برای جامعه ی جهانی، گفتگوی تمدن ها و این قبیل ژست های منورالفکرانه چیزی بدست آوریم، زهی خیال باطل؛ باز یاد جمله ای از همان یکی از علما افتادم که در سخنرانیش می گفت: امام علی(ع) می فرماید در جنگ های همراه با پیامبر(ص)، هرجا که با دشمن شاخ به شاخ می شدیم و یک ضربه ما می زدیم و یک ضربه هم دشمن، و جنگ به صورت «بزن بخور» پیش می رفت نه «بزن بزن»، نصرت خدا هم نمی رسید، امّا خدا هرجا که قدم راسخ ما را می دید نصرت خود را می رساند.
- برگرفته از سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین قاسمیان، هیئت شهدای گمنام، 93/9/27
