از سمت جاده ی تهران که از بجنورد بیرون می زنی، به قاعده ی صد و اندی کیلومتر بعد، می رسی به روستایی به نام «محمد عوض».
حدود سی خانواده در یک پهنه ی تپه ای دور هم اند و روزگار می گذرانند. برخی گاو دارند، برخی گوسفند و برخی هم شتر.
آبشان را از کَرَم طبیعت به دست می آورند. اداره ی آب و فاضلاب، روستاهای مجاور محمد عوض را آب رسانی کرده، اما می گویند بنا به مشکلات فنی، رسیدن آب به محمدعوض با چالش هایی مواجه است. لذا فعلا خط لوله ی آب آنجا، آبی برای اهالی جاری نکرده است.
البته طبیعت هم با دستِ باز برایشان مایه ی حیات جاری نکرده است. به قواره ی آب خروجی از شیر سماور منزل، آبی از دل زمین بیرون می زند؛ همین آبِ شیرِ سماوری، هم آب آشامیدنی اهالی است، هم آبِ سایر اموراتشان.
اواسط شهریور بود که دوستان جهادگر بسیج دانسجویی استانمان آمدند و ماجرا را دیدند. بنا هم کردند که مجددا بیایند و بیل به دست و فرغون به پیش، آب سماوری را مدیریت کنند، بلکه مشکلات آبی محمدعوض، حال و روزش بهتر شود.
دست روزگار آنقدر پیشامدهای گوناگون در کاسه بچه های بسیجی گذاشت که سفر مجدد ایشان به محمدعوض، افتاد به امروز (سه شنبه 4 آبان).
هوا نسبت به آن روزهای شهریور بشدت سردتر شده بود. باد می وزید، نمِ باران می زد و بگویی نگویی نیم لرزی هم به تنمان می انداخت.
بنا کرده بودیم که مکان مقابل همان آبِ سماوری را بکوبیم. یک مخزن آنجا کار بگذاریم تا آب را که شب تا صبح دارد می ریزد و می رود، جمع کنیم؛ سر ریز مخزن هم بیاید و در حوضچه ای که بعد مخزن می سازیم جمع شود؛ بلکه آبشخوری گردد برای گاو و گوسفندان آنجا.
مصالح کار را به همت و همکاری شهرداری پیش قلعه، پیگیری امام جمعه پیش قلعه، بخشداری آن منطقه و نیز چند نفر از بزرگان منطقه جمع و جور کردیم. بخشی را هم از بسیج دانشجویی استان گرفتیم. خلاصه هر کدام از مسئولان، نخودی در این آش ریختند که خداوند همه شان را اجر عظیم دهاد.
ان شاءالله آخر هفته هم می رویم و کار را یکسره می کنیم. این چند سطر را نوشتم تا بخوانید و بدانید در این روزگار بدمصّب که توسعه گرایی، حال و روز مستضعفان جامعه را نزار کرده، هنوز هستند مسئولان و غیر مسئولانی که در اندیشه شان، مستضعفان را ولی نعمتان می دانند.
خدای، بر درجات امام مستضعفان بیفزاید که امتی پروراند، این چنینی.
ادامه دارد...
