به سوره ی بَلَد که می رسی، می بینی پروردگار می فرماید انسان با این همه عطایا، لااقل به شکرانه اش تن به «عَقَبه» نداد که غرور و جهالتش سد راهش است.
و چیست این عقبه؟ همان کار سخت و دشواری که اگر از آن مراقبت نکنیم، به ته دره سقوط می کنیم.
بلافاصله «فکّ رَقَبه» می آید؛ به دنبال توضیح عقبه؛ یعنی نمونه ای از عقبه، فکّ رقبه است؛ آزاد کردن گردن انسان ها از بند مشکلات (من جمله اقتصادی اش).
نشانگان الهی باز پرده از عقبه های دیگر بر می دارند: اطعام مسکین در روزگار قحطی و گرسنگی و ...
که اگر چنین کردی در روزگار مصائب اقتصادی و تحریم، به شهادت آیات آخر سوره بَلَد، تو از اهالی یمن و برکتی!
