شهید مطهری در کتاب عدالت از نظر علی علیه السلام (بیست گفتار) می فرماید:
«کسی از علیّ مرتضی (سلام اللّه علیه) پرسید: آیا جود بهتر است یا عدالت؟
فرمود: عدل بهتر است از جود، به دلیل اینکه عدل هر چیزی را در جای خود قرار می دهد و هر حقی را به ذی حق واقعی خود می رساند، اما جود و بخششْ امور را و جریانها را از محل خودشان و مدارشان خارج می کند. جود این است که آدمی از حق مسلّم خود صرف نظر کند، به دیگری که ذی حق نیست ببخشد، پس جود اشیاء را از موضع خود خارج می کند
وَ الْعَدْلُ سائِسٌ عامٌّ، وَ الْجودُ عارِضٌ خاصٌّ. دیگر اینکه عدالت سائس و اداره کننده ی عموم است، چیزی است که پایه و مبنای زندگی عمومی و اساس مقررات است، اما جود و بخشش یک حالت استثنایی است که در موقع خاص کسی به کسی جود می کند و ایثار می کند. »
شاید اینطور هم بتوان گفت که جود، برای آن مسکینی است که زمین خورده است و اگر دستش را نگیریم، توان بلند شدن نخواهد داشت، اما مابقی کار، توانمند سازی است، همان ماهی گیری را بدو آموختن.
در فرمایشی هم حضرت آیت الله جوادی آملی می فرماید:
«امیر المؤمنین صلوات‌الله‌وسلامه‌علیه فرمود «لو تَمثّل لِیَ الفقرُ رجلا لقتلتُه»؛ من اگر فقر را ببینم گردن می‌زنم، کمک کردن به فقیر یک کار عاطفی است و خیلی محبوب دین نیست، فقر زدایی مهم است، فرمود اگر ببینم فقر کجاست آن را گردن می‌زنم تا فقری نباشد، یعنی با ایجاد اشتغال و بر طرف کردن بیکاری و مانند آن و اگر اختلافات در دنیا نباشد فقر از بین می‌رود.»
تمدن بدلی bornos.blog.ir