یادداشت تحلیلی پیرامون بیانیه #گام_دوم_انقلاب
بخش عمده نابسامانی اقتصادی امروز، ماحصل معطل کردن ظرفیتهای اقتصادی کشور پشت درب مذاکراتی بود که منتهی به #برجام شد؛ برجامی که وعده های نسیه آمریکایی اش نقد نشد، بازار را نسبت به این وعده های بی پشتوانه شرطی کرد و بعد خروج یکطرفه آمریکا، امروز اروپا نیز همان فرمان آمریکایی را دست گرفته است و به پیش می رود.
ظرفیت ها معطل ماند و وعده ها بر زمین. تعهدات ایرانی نقد شد و ما وارد برزخی شدیم که ماندن در آن معطلی است و خروج از آن، سری بی کلاه.
امیرالمومنین (علیه السلام) در فرازی از نامه ۳۱ نهج البلاغه می فرمایند: «گاهی ناامیدی، خود رسیدن به هدف است، آنجا که طمع ورزی هلاکت باشد.»
تجارب پر هزینه مذکور، در کنار تمام آسیب ها و تهدیداتی که به بار آورد، فرصت بالقوه ای نیز به ما عرضه کرده است که آن، زدن گزاره ی غلط حل مشکل اقتصادی مردم با کرنش در برابر استکبار و یا به تعبیری دیگر ناامیدی از طمع خام به گره گشایی استکبار برای انقلاب اسلامی است.
رهبر معظم انقلاب در بخشی از بیانیه #گام_دوم_انقلاب میفرمایند: «اینکه کسی گمان کند که مشکلات اقتصادی صرفاً ناشی از تحریم است و علّت تحریم هم مقاومت ضدّ استکباری و تسلیم نشدن در برابر دشمن است؛ پس راه‌حل، زانو زدن در برابر دشمن و #بوسه_زدن_بر_پنجه_گرگ است، خطایی نابخشودنی است.»
لذا با ثبت دقیق #تجربه ملموس مذاکرات برجام در حافظه تاریخی مردم، می توان انقلاب را نسبت به گزاره هلاکت آفرین امید به استکبار برای پیشرفت اقتصادی واکسینه کرد.
