#یادداشت_ارسالی
در بازار های بین المللی، نفت و طلا و دلار به عنوان سه ضلع تجارت جهانی هستند و عام بودن این سه موجب شده که به عنوان معیار در تجارت جهانی محسوب بشوند و یقینا افت و خیز بازارهای بین المللی، نوساناتی را در این معیارها ایجاد می کند و البته عکس این قضیه نیز صادق است.
روند کاهشی قیمت نفت به عنوان ماده اولیه صنایع و ریسک سرمایه گذاری در بازار های جهانی سبب افزایش قیمت طلا به عنوان سرمایه امن شده است. افزایش قیمت طلا به عنوان پشتوانه ارز دلار، یقینا سبب افزایش قدرت دلار در برابر ارز کشور های صادر کننده نفت خواهد شد. افزایش قدرت دلار تا حدودی کاستی ناشی از درآمد نفتی را جبران می کند، ولی کاهش توان خرید برای کشور هایی که خرید کالا بر مبنای دلار دارند را به دنبال خواهد آورد. همچنین صادرات امریکا به دلیل گران بودن اجناسش مختل خواهد شد و در نتیجه واردات برای این کشور بر مبنای مزیت نسبی ارجحیت پیدا می کند و بنگاه های اقتصادی بر مبنای دلار را با مشکل صادرات مواجه خواهد کرد.
چین به عنوان یکی از قدرتمندترین کشورهای تولیدی از این مزیت نسبی صادرات به خوبی استفاده کرده تا جایی که در بازارهای جهانی مقبولیت زیادی پیدا کرده است. بازارهای عربی به عنوان یکی از بازار های مصرفی جهان، با کاهش قدرت درآمد نفتی یقینا در بلند مدت اقبال بیشتری به اجناس ارزان و لوکس نشان می دهند. این امر، صادرات آمریکا را با مشکل مواجه می کند و به دنبال آن باید شاهد نظم نوینی در عرضه و تقاضای بازار ها باشیم؛ البته در این بین شاهد ظهور کشورهای جدید صادر کننده کالا و خدمات خواهیم بود که با الگوی صادراتی چین به بازارهای جدید وارد می شوند، کشورهایی که مزیت نسبی صادرات به واردات داشته باشند و البته شرط الزام آور این الگو، افزایش قدرت صنایع داخلی در #توان_تولیدی و #کیفیت هست.
به قلم: امین بهرامی، دوست دوران دانشجویی در دانشگاه صنعت نفت
