لطفا پشت گوش نیندازید این نامه نگاری را
بارها این داستان درگوشی را شنیدم که طی ایام بستری شدن اخیر حضرت آقا، سید محمد خاتمی با فرستادن واسطه، خواهان رفتن به ملاقات معظم له شده بود. حضرت آقا هم این درخواست را رد کرده بودند و گویا گفته بودند وی از «باغیان» انقلاب است.
در خطبه ی نماز جمعه بیستم شهریور 88 هم آقا کلید واژه ی «بغی» را بکار برده بودند.
اما در مواضع و بیانات نمایندگان مان، چه در مجلس شورای اسلامی و چه خبرگان رهبری –لااقل در مواضع و بیانات عمومی شان- تا کنون بحث قابل توجهی پیرامون بغی و باغی نشده است.
خلاء کار محتوایی و روشنگرانه دقیق در این زمینه بسیار دیده می شد تا اینکه سال 91، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی دست به انتشار کتابی زد، تحت عنوان «بغی و تمرد در حکومت اسلامی»، به قلم آقای مهدی پور حسین.
پرسش اساسی کتاب مذکور آنست که بغی چیست؟ و احکام آن کدام است؟ و در چارچوب آن، در پی پاسخ به این پرسش ها بر می آید که :
1- مفهوم بغی در فقه سیاسی چیست و تفاوت آن با عناوین مشابه چه می باشد؟
2- زمینه ها و احکام بازدارنده بغی چیست؟
3- شرایط و شیوه های مقابله با باغیان و احکام آن ها در فقه سیاسی چگونه است؟
پاسخ به سوالات بالا، موجب می شود تا نحوه ی اتخاذ مواضع سیاسی مان مبنا دار شود و جلوی هرگونه رفتار سلیقه ای نیز گرفته شود.
اما نقش موثر ما در این زمینه چیست؟ نخست اینکه خودمان نسبت به این کلید واژه و بار معنایی آن مطلع شویم و سپس چکیده ای از مباحث مبنایی و چارچوب مند این اثر پژوهشی را در قالب نامه ای به نماینده مجلس یا خبرگان استان مان برسانیم؛ شاید موجب شود که اگر آقایان تا کنون مجال اندیشیدن و کالبد شکافی این مسئله را نداشتند، به واسطه ی نامه ی ما نگاهی مجدد به این مسئله بیندازند و با رویکردی بهتر از قبل، نسبت به حوادث 88 و بانیان آن، و نیز نسبت به حوادثی که شاید در آینده از همین جنس روی دهد، واکنش اصولی تری نشان دهند.
لینک سایت تحلیل پرس که به این مطلب اقبال نشان داد.
لینک سایت دانشجویان بیدار که به این مطلب اقبال نشان داد.
