شخصیت پروفایلی، شخصیت دوم
اولین جرقه ای که باعث شد به این موضوع بپردازم، این پرسش بود که اگر قرار بود حق انتخاب داشته باشیم شخصیت موجود در دنیای حقیقی مورد مواخذه قرار بگیریم یا با پروفایل سایبریمان، کدام را انتخاب می کردیم؟
اما پرسش بعدی چون صاعقه ای من را تکان داد... اگر تمام حقوق و تکالیفی که شرع تعیین کرده، در تعاملات سایبری هم ارزش داشته باشد، آنگاه باید خوشحال شویم که توشه مان پربارتر شده یا وحشت کنیم از اینکه آتش حرمت شکنی، خرمن، که چه عرض کنم، خوشه ی نحیف عمل صالحمان را به باد داده؟
راستی یک نکته دیگر...
زمان و مکان در دنیای حقیقی، به خودی خود دارای ارزشهایی است. مثلا اربعین حسینی در کربلا بودن که از نشانه های مومن (شیعه) برشمرده شده است بنا به روایت امام عسگری(۱). اما در دنیای سایبر، زمان و مکان چطور تعریف می شود؟ اصلا این دنیا، زمان و مکانی برایش متصور است؟
دارم تقلا می کنم ببینم می شود بررسی تطبیقی بین این دو عالم انجام داد. اگر فرض بگیریم این دو عالم، امروز، هر دو دو روی سکه حیات مادی دنیوی هستند، آنگاه داستان برای کسانی که خود را در گروه تکایف الهی می دانند، فرق می کند. به عنوان مثال مولفه های تقوای سایبری را تا حالا بررسی کردید؟ خیلی از گناهان بزرگ که انجامش در عالم حقیقی را بسیار عذاب آور می دانیم و حتی نزدیکش هم نمی شویم، با سیاقی دیگر و بسیار بسیار راحت تر، آن ها را در فضای سایبر در مقابل خود می بینیم و العیاذبالله دامنمان بدان آلوده می شود، ولی انگار نه انگار...
اما اگر به این جمع بندی برسیم که عالم سایبر، از اساس فاقد هرگونه اهمیت است، پس باید چنان رفتار کنیم که بسط دهنده یک عالم بیهوده نباشیم، چرا که اگر جزیی از چرخه توسعه این فضا قرار بگیریم، تا ابد هر انسان دیگری درگیر این فضا شود و عمرش به بطالت رود، ما هم به اندازه ی نخودی که در آش سایبری ریختیم، در این قضیه گیر هستیم.
مثالی می زنم. شما در عالم ذهنی خیلی اندیشه ها می ورزید. گاه رحمانی، و گاه وهمانی و شیطانی. اما چون آن افکار صورت عینی و واقعی ندارند، شما خیال می کنید آن افکار پیامد آنی و حقیقی ندارند. اینکه چقدر این فکر درست است و شرع چه موضعی نسبت به این قضیه دارد را من نمی توانم تبیین کنم، فقط جهت کد دهی، شما را ارجاع می دهم به حدیثی از امام رضا علیه السلام که حاج آقا پناهیان نقل کرده اند آن را(۲). خط و ربط حدیث و مطلب، واگذار می شود به عهده خودتان. ولی در دنیای سایبر خیلی از همان افکار، صورتی ملموس تر پیدا می کنند. یعنی شما شخصیتی از خود در سایبر ایجاد می کنید و به اعتبار آن شخصیت، اعمال و رفتاری از خود بروز می دهید. حال تکلیف این شخصیت و اعمالش چه می شود؟ محکمه رسیدگی به آن چگونه است؟ راستی نکند خداوندگار فضای سایبر، سبک زندگی مدنظر خودش را به شما دیکته کرده و شما را به الحاد بکشاند! همان که ذائقه سایبری شما را دارد می سازد و شما را تابع فرامین خود می کند... العیاذ بالله نکند کافر شده باشیم به پای همین اینترنت و وب گردی تفننی، و نفهمیده باشیم...
شاید کم کم اهمیت افسر جنگ نرم شدن را از کلام حضرت آقا کمی بیشتر درک کنیم
بررسی پرسش های طرح شده و تفضیل بحث خداوندگار سایبر، بماند طلبتان، ان شاءالله که به برکت اندیشه دغدغه مند دینی، بتوانیم آنچه تا کنون بر ما خود نشان نمی داد و ما را درجهالتی ژرف فرو برده بود، به مدد ولی عصر، بشکافیم...
· توضیحات:
1. حضرت امام حسن عسکری علیه السلام روایت شده که فرمودند:
علامات مؤمن پنج چیز است:
اقامه ی پنجاه و یک رکعت نماز فریضه و نافله در شبانه روز.
زیارت اربعین.
انگشتر به دست راست کردن.
جبین را در سجده بر خاک گذاشتن.
در نماز بسم الله الرحمن الرحیم را بلند گفتن.
2. http://www.farhangnews.ir/content/33812
مضمون کلام، با استفاده از جلسه 444 کلبه کرامت، دکتر عباسی
